ένας ακόμα χρόνος ετοιμάζεται να περάσει την πόρτα που κρύβει τα χρόνια που πέρασαν(μερικά από αυτά ευτυχώς ανεπιστρεπτί ).
ένας ακόμα χρόνος που απαιτεί απολογισμό - μάλλον επιτακτικά.
ένας ακόμα χρόνος που ζητά υποσχέσεις,αναθεωρήσεις,κλείσιμο σελίδας.
και ναι θα καταφύγω στην προσφιλή μου συνήθεια ,την αντίθεση-
ένας άνθρωπος που, ενώ ετοιμάζεται να του κλείσει την πόρτα δεν είναι έτοιμος να του υποσχεθεί τίποτα.
ελπίζω σε λίγες μέρες να καταλήξω κάπου - προς το παρόν ανασυντάσσομαι και παίρνω δυνάμεις από ανθρώπους που τους αγαπώ με αγαπούν και με κάνουν να γελάω.

σκέψεις του καλοκαιρίου που πέρασε

Μόνη σε μια τεράστια σκηνή με ένα τεράστιο άνοιγμα που βλέπει σε έναν τεράστιο ουρανό που τον βλέπει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων. Και τα μεγέθη είναι αντιστρόφως ανάλογα. Όσο πιο μόνη εσύ τόσο τεράστια όλα. Αλλά από την άλλη τεράστιες είναι και οι προοπτικές.

Από μακριά ακούγεται το κύμα της θάλασσας, η ψάθα μου με περιμένει αύριο -αλμυρισμένη και υγρή πιθανόν.

Η σκηνή είναι ένα σπίτι τόσο κοντά στη φύση που η διαπερατότητα της είναι τεράστια. Όπως τεράστια και η μαλακία που με δέρνει(χι χι, αυτοσαρκασμός).



Κοιμάσαι μες στο δάσος,βλέπεις το φεγγάρι να χορεύει φωτεινούς χορούς στη θάλασσα,αλεπούδες ζουν κοντά σου και τα βήματα τους πατούν πάνω στα δικά σου!τι άλλο θέλεις; (Ίσως κάτι στην καρδιά και στο μ...... ,αντιρομαντισμός)