Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Και ,ναι,λοιπόν, η βδομάδα πέρασε και ήρθαν κι άλλες κι άλλες και φαντάζουν πολλές αλλά δεν είναι. Και όταν περνάει ο καιρός μερικές φορές στεναχωριέσαι ,γιατί παίρνει μαζί του κάτι που αγάπησες και άλλες φορές θέλεις μόνος σου να τον σπρώξεις να πάει στο καλό. Προσπαθώ να καταλάβω σε ποια φάση είμαι και η κάθε μέρα μου λέει κάτι διαφορετικό. Δεν έχω καμία κοινωνική ανάλυση να κάνω,τίποτα σημαντικό να προσθέσω, τίποτα διαφωτιστικό για τα γεγονότα που ζούμε όλοι. Νιώθω ότι καταθέτω μόνο τα μικρά που ζω εγώ και αυτό ίσως κάτι να δείχνει για μένα.
Να λοιπόν κάτι εξίσου μικρό:Πάντα ο ήχος των ρολογιών με αγχώνει. Αυτό το τικ τακ,το ασταμάτητο μέτρημα της ώρας,η ηχηρή δήλωση του χρόνου που περνά,τάραζε πάντα την ηρεμία μου. Από μικρή θυμάμαι σε κάποιες στιγμές της ζωής μου να ρωτώ εκνευριστικά τη μητέρα μου κάθε πέντε λεπτά τι ώρα είναι .Λες και ο χρόνος μπορεί να κυλά πιο αργά ή πιο γρήγορα από ό,τι εγώ θα ήθελα. Είμαι συμφιλιωμένη με τα χρόνια που περνούν,το έχω καταλάβει και το έχω συνειδητοποιήσει τον τελευταίο χρόνο ότι δε θα ευχόμουν τα πράγματα να είναι διαφορετικά ,αλλά δεν είμαι συμφιλιωμένη με το χρόνο (αν μπορούσα θα το εξέφραζα διαφορετικά). Ο χρόνος ταράζει την ηρεμία μου,το τικ τακ μετράει την ώρα που δεν κάνω κάτι δημιουργικό,ευχάριστο ,γιαυτό και το ακούω πιο δυνατά στο κεφάλι μου,μάλλον αυτό είναι ,το ακούω όταν νιώθω άχρηστη,αδύναμη. (αντιστάθμισμα,προσπάθεια αναπτέρωσης ηθικού: όλα καλά θα πάνε! ,μουρμούρισε -α)

2 σχόλια:

Τουρνέ στα νησιά είπε...

Είναι όμορφες οι αναμνήσεις και συναρπαστική η αναμονή του αύριο.
Πουλάκι μου μην τα βάζεις με τον χρόνο, την δουλεία του κάνει και δουλεία του είναι να κυλά.

Υ.γ όσον αφορά το θέμα με το τικ-τακ δοκίμασε τα ψηφιακά ρολόγια ;-)

γουλίτσες καθημερινότητας είπε...

ολα καλά θα πάνε ,μουρμούρισε!
μουρμούρισε κι όχι μουρμούρισα ηταν τελικα αλλά δεν το είχα καταλάβει.
;) ελπίζω να κυλά ευνοΪκα για σας κύριε μου.